Vuslat Bu Bahara Şiiri - Burak Akar

Büyüksün sen
Senin dünyana doğmuşum ben
Sen koşmaya başladığında yürür olmuş ayaklarım
Ve gelmek istemiş peşinden

Gel zaman git zaman
Beni sana sürükleyen rüzgar,
Seni bana getiren kader
Ne de acımasız şimdi!
Her günüm keder
Ve gemim, senden uzağa
Rüzgar alır, gider

Yaşayamadım seni…
Bir gününü göremedi gözlerim
Teselliye yetmez sözlerin
Ayrılık yakar tenimi

Bir gün ki senle başlamasın
Gün değil külfet bana
Adın besmele dilimde
Güzelliğin gözlerimi nura çeviren
Bir fatiha…
Eller ki göğe kalkmış diler, dilenir
Her fatiha ardından bir adın söylenir
Dualar sana, aminler sana

Sen;
Kıble-i aşk,
Kâbe-i âdem,
Cennet-i âlâ…
Sen ki önce ve hala
Ve daima…
Vuslat bu bahara,
Vuslat bu bahara!