Vuslat Avcısı Şiiri - Talat Ülker

Gitmeye kalkışma peşinde gölge
Gibiyim kaçsan da kurtulamazsın
Her nereye gitsen konduğun mülke
Tapuyum kaçsan da kurtulamazsın

Divanesi benim duygusuz çağın
Yolu benden geçer her tür kaçağın
Yüreğime sapladığın bıçağın
Sapıyım kaçsan da kurtulamazsın

Baharı geciken yaylaya küsen
Vakitsiz açılan kardelensin sen
Belleri aşılmaz dağlarda esen
Tipiyim kaçsan da kurtulamazsın

Anlatanı benim aşk öyküsünün
Çalıp söyleyeni meşk türküsünün
Vuslat ülkesinde düş gömüsünün
Küpüyüm kaçsan da kurtulamazsın

İçtim ışığını bitmez loşluğun
İksiri bendedir son sarhoşluğun
Gönlümü attığın sonsuz boşluğun
Dibiyim kaçsan da kurtulamazsın

Beni derde saldı gönlümün hıncı
Sardı bedenimi bir yeşil sancı
Kaf dağında bir sarayda kırkıncı
Kapıyım kaçsan da kurtulamazsın

Söyle ey gözleri düş yoran kadın
Hangi hikâyeden ödünçtür adın
İnfazıma memur olan celladın
İpiyim kaçsan da kurtulamazsın