Vuslat Arzusu Şiiri - Burhan Kale

Artık sadece Senin ikliminde yaşamak…
Ya Muhammed kalbimi sadece Sana açmak…

Vuslatın arzusuyla bir ömür yanadurmak…
Eteğinden tutarak nihayet Hakka varmak…

Gel gel demek çağırmak ta yürekten kavrulmak…
Ülfetin ateşinde yanıp yanıp savrulmak…
Ne güzelsin Ya Nebi sevdana tutulmuşum
Elimden tut n’olursun kuyuya atılmışım…
Şu Diyarı Mısır’da pazarda satılmışım…

Kalbim Sana muhtaçmış ben başka dünyalarda
Istırap içindeyken geldin tuttun elimden…
Seni görmek dilerken her gece rüyalarda,
Kalbimi yakan aşkın çıkmadıkça kalbimden
Anla ki Ya Muhammed aşkınla yaşıyorum…
Nuruna müştak olan anlar benim halimden…
Irak değildir gönlüm O Vefa Sultanı’dır,
Resulullah’tır O dertlerin dermanıdır…

Nasıl yakar hasretin hayalimden geçen de…
Upuzun gecelerde arar gözlerim Seni…
Ruhum bir garip bülbül gül kokulu bahçende
Uçmak ister… Ya Nebi, bırakma çölde beni…
Neyleyim ney gibiyim rüzgâr savurur beni,
Uzaklığım dünyandan yakar kavurur beni…

Mahzun olma dayanmaz gönlüm buna Efendim;
Uçmak elinden akan sulara gönlüm kanmak…
Hızır’la seyahatler… Yollar Sana Efendim…
Âşıkların budur kaderi, aşkınla yanmak…
Mümkün mü şefaatin bizden yana Efendim?
Müminlerin diliyle, hasretle ismin anmak…
Ellerin gül kokusu doyur bizi Efendim…
Dünyanın uykusundan Cennetine uyandır…
İsmin yaşatır kalbim Muhammed Ahmet Mahmut
Ne güzeldir Mustafa şefaatin bir umut…