Vuslat Anı Şiiri - Mustafa Öncer

Öyle derin baktın ki gözlerime,
Gözlerinin içinde ben hapsoldum,
Kulak kabartırdın hep sözlerime,
Sözlerde sen beni, ben seni buldum,

Özlemle doluydu yüreklerimiz,
Vuslat isteğiydi dileklerimiz,
Boş çıkmasın diye emeklerimiz,
Ben her zaman dua eder dururdum.

Bir kadın görmüştük baktığın falda,
Dimdik duruyordu çıktığı yolda,
Hani bir kuş vardı karşıki dalda,
Dilek tutup bize, onu uçurdum.

Islanmıştık yağmurda sırılsıklam,
Kavuşmuştu eller, ıslaklık ne gam,
Gerçekleşti işte sonunda duam,
Baktıkça ben gözlerine vuruldum.

Sonunda eller ve gözler kavuştu,
O güzel başın sinemle buluştu,
Öyle öptün ki dudaklar uyuştu,
Kendimden geçtim de sonra duruldum

moncer
25.06.2019