Vuslat Şiiri - Mustafa Özhan

Çarpık bir hayat benimkisi
Varsayımlar üzerine dizili
Tekdüze bir geçmişe inşaa edilmiş
Yarım yamalak yapılmış bir kiriş
Üstüste yığılmış yanlışlar topluluğu
Geçmişim ve de geleceğim bir bostan korkuluğu
Deniz üstünde yürümekti gayem
Gerçekleşmeyecek bir hayal benimkisi
Önlenemez bir çığ gibi akıyor hayatım
Bir türlü rast gitmedi şu bahtım
İstismar edilmiş birdizi güven
Kargaşa,karmaşa ve bunların içinde ben

Hoyrat bir bakış salmıştım bahtıma
Belki düzen girer diye hayatıma
Nafile!
Karardı hayatım tam tersine
Ne zaman gülecek acaba bu yaşlı gözlerim
Neş'eyi ve coşkuyu özledim
Titrek gözlerle bakar oldum etrafa
Doğarken belliydi...
Ağlayarak gelmiştim dünyaya
Keskin bir nefret var içimde
Yaşadığım,yaşayacağım herşeye
Hayata dair sönük bir duygu
İçimde büyütülmüş bir kin bu
Fazla bir şey istemedim aslında
İsteğim son vermekti monotonluğa
Karamsarlık kapımı çaldığı an
Kurulu düzenim olmuştu talan
Kanıksamıştım artık bu gidişi
Rüzgara boyun eğen yaprak misalı

Yine barbar bir gece
Gecelerden bu gece
Dilimden çıkmıyor sevince dair bir tek hece
Soyutluktan vazgeçmek istiyorum artık
Somut bir adım atabilmek öteye
Sıradışı bir düzenek üstünde
Zorlanıyorum ilerlemeye
Zorda olsa umudu yakalamak
Yaşamak istemiyorum bundan sonra korkarak
Kasvetten çıkış yolu içimde oldukça baskın
Sarp kayalıklardan kurtulmak biliyorum çok yakın
Olurda birgün biterse bu rüya
Sağlam basacağım artık toprağa