Vuslat Şiiri - Hilal Şakar

Karış karış gezerken bu sokakları,
Biraz durgun,hüzünlerden yorgun.
Biraz düşünceli ve solgun.

Dönsem o köşeden,
İnanamasam karşımda sen.
Vakit akşam olsa,
Gökte ay ışıtsa.

Konuşamasam öyle kalsam,
Diz çöksem,otursam.
Bu nasıl oldu,umursamasam,
Karşımda olduğunu bilsem de bakmasam.

Bir soru takılsa aklıma,
Vakit akşam peki bu ne aydınlık?
Bir an baksam,
Yol olsa gözlerin.

Koşsam koşsam,
Hiç yorulmasam.
Beni bana götürsen,
Sendeki yerimi bilsem.

Sonra sussam,
Söyleyemediklerimi sen anlasan.
Tüm düğümler çözülse,
Bu karmaşanın sonu olsa.

Sen ağlasan,ben ağlasam,
Hasreti ezberledim.
Bide vuslatı anlasam.
Rüzgar gelse emanetini sana verse.

Yaşların düştüğü yerde fideler bitse,
Yağmur yağsa sonra.
Sevinçli ve hızlı,ıslatsa.
Bu anı derinlere yazsa.

Hasretler unutulsa,
Bu vuslat olsa.
En sonu kapı açılsa,
Emin adım atarak girsek.

Perde burda kapansa,
Bu son değil başlama olsa.
TÜm seyirciler gitse,
Sen kalsan....

yağmurmah 2006