Vuslat Şiiri - Melih Koç

güneşte kabaran saçların
güzeldi en güzel buluttan
ellerin kapatır yaralarımı
gözlerin aydınlatır dünyamı

nefesin ruh üfler bedenime
sesin elden ayaktan düşürür
kalplerimiz iç içeyken
sanki olduğum yer mîraçtır

bir şey eksikti sadece bir şey
sende hamiyyet denen şey
boynumu eğdiren gözlerinin aksine
hiç olmayacaktı sanki

ayağına mutluluğu getirdim
lakin cesaret edemedin
sevmeye, hasrete sarılmaya
lazım dedin bize zaman

vuslata alışığım fakat
o zaman geldiğinde
toprak olursa ikimizden biri
ikimizde sonsuza kadar ölü olacağız