Vuslat Şiiri - Ahmet Erdem Kaya

bir tutukluluk yüklenir dilimin bileklerine
gözüm görmez, yüzüm gülmez olur

düş;
ne olur anla ya gel benim ol düşlerden uzak
ya da
yakamdan düş.
son;
varlığımın en kuytu köşeme çekildi
gidecek başka köşem yok burası son
ya gel al beni burdan ya da sensizlikte aldığım
bu nefes son.

dal;
hem bağlan gönlümün taşlarına o kızıl sarmaşıklarınla
yeşil gözlerime dal
hem gel al beni benden tutunduğum
son dal.

vuslat;

ne ab-ı hayatım ol, ne varlık ötesindeki sevdam
ben seni kendimde yaşadım yoktur senle kavgam
vuslat değildir bedende birlik
sen bendeyken bendedir vuslat