Vuslat Şiiri - Zandar Amari

Yağmur olsan damla damla yağsan
Kurumaktan çatlamış dudaklarıma.
Gülüşlerin reng reng açsa baharıma.
Sen gün doğumu çıka gelsen
Karanlıklarıma, rüyalarıma, hüzünlü satırlarıma.
Gelsen imkan olsan imkansızlıklarıma
Sınır tanımadan diyarları, kıtaları, aradaki dünyaları kaldırsan.
Vuslatım, çağ kapatıp çağ açan devrimim olsan.
Rönesansım, hayatımda reformlar çıkarsan.
Bir bilebilsen, bir düşünebilsen;
Günler seninle ne güzel, aydınlık olacak,
En güzel duygularımı en değerlim ile yaşamak Altın çağım olacak.
Sıradan anlamsız ifadeler anlam kazanacak.
Bir yapbozu tamamlarcasına
Eksik yanlarım tamamlanmış olacak.
Yıllardır terkedilmiş, harabe olmuş gönül evim gülüşünle can bulacak.
Gelsen baharımı kışa çeviren hicrana inat,
Gelsen uzaklaştıkça uzaklaşan mesafelere inat,
Gelsen hayatı viran eden acımasız zamana inat,
Bir gelsen sadece gelmiş olmayacaksın
Bayrama dönüşecek bu elemli hayat.
Ben yalnızlık içinde, bizatihi yalnızlık benim içimde,
Bıktırdık, usandırdık yalnızlıkla birbirimizi,
İçimize kapandık. Konuşmaz olduk
Öyle bir haldeyiz ki tanımıyoruz birbirimizi.
Buzdan heykeller gibi olduk var içinde yok olduk gözlerinde var olmak için gel ayır bizi.
Bir daha açılmamak üzere kapansın yüreğimize düşen hicran kapıları,
Açılsın sevgiden, merhametten, yaşamdan, umuttan vuslat kapıları.