Vuslat Şiiri - Ramazan Kağnıcı

Kuruyan gönlüme damla ararken
Ruhumu dolduran ummandır vuslat
Sessiz çığlığıma seda ararken
Dünyamı inleten nidadır vuslat

Aklım takılınca, O yüce yare
Dolaşırım, ruhumda bazen avare
Bulamazken aşk derdime çare
Çaresiz derdime dermandır vuslat

O’na ulaşmak için bitmez hevesim
Daralır, nedense gönül kafesim
Hasretlikten kesilince nefesim
Ciğerime dolan havadır vuslat

Yoklukla varlığı alıp yoğuran
Gözyaşıyla gönülleri kavuran
Beni benden alıp O’na çağıran
Uğrunda ölünür davadır vuslat

Aşkın ateşinden ruhum donarken
O’nun hasretinden dünya yanarken
İstemsiz, hücrelerim seni anarken
Dilimden fışkıran duadır vuslat

Çiğilliyim, benim sözüm dilimde
Bilirim, bu dünya kalmaz elimde
Yaşamda değilmiş, hayat ölümde
Ölüme can veren devadır vuslat