Vuslat Şiiri - Fatih Karakaş

Hasret goncasının dimağımda filizlenen türküsü,
Ankara'da kar, yürekte kor, vuslatının ülküsü,
Reyhan kokan dağlardadır sevdamızın öyküsü,
Ayağıma prangalar taksalar da sökeceğim,
Ne vakit bilmem lakin kollarında öleceğim.

***

Güneş aşkımın ateşiyle erimeden,
Ters akıp nehirler, dağlar yürümeden,
Kabirde mahşer bekleyen cesedim çürümeden,
Ayağıma prangalar taksalar da sökeceğim,
Ne vakit bilmem lakin kollarında öleceğim.

***

Şiirler yağarken kağıda ruhun benimleydi,
Bilinmezdeki hiçlikte tenin tenimdeydi,
Aştı haddini hasret sendeki vuslat neydi?
Ayağıma prangalar taksalar da sökeceğim,
Ne vakit bilmem lakin kollarında öleceğim.

***

Ah sevgilim kafam güzel, kalbimse muhalif,
Karla karışık gönlümde bakışın gibi zarif,
Çiçeklendiğin yerden kokun gelir elif elif,
Ayağıma prangalar taksalar da sökeceğim,
Ne vakit bilmem lakin kollarında öleceğim.

***

Artık sevsen ne olur, olmaz sevmesen de,
Ben yaşarım seni sensiz gam derbendinde,
Mecnunum görünmesem de Leylanın ülkesinde,
Ayağıma prangalar taksalar da sökeceğim,
Ne vakit bilmem lakin kollarında öleceğim.

***

Hep bu şiir son olacak diyorum sana yazılan,
Bu son mezar kalbimde hicran ile kazılan,
Sevda yolundadır hasret artıkça azalan,
Ayağıma prangalar taksalar da sökeceğim,
Ne vakit bilmem lakin kollarında öleceğim...