Vuslat Şiiri - Fatih Şat

VUSLAT
Hayy`dan geldim hû'ya giderim
Toprak'tım can oldum
Bir nefes ile yogruldum
Hayy'dan geldim özüm sır
Can cana deydi kalktı sır
Gönül coşmuş bir kere
Göz neyleye dil neyleye
Bir damla idim düştüm derya'ya
Ne varlık kaldı ne ben
Ne dün,ne zaman
Yandım aşkın narından
Sessizliğe büründüm
Dönecegim elbet geldiğim yere
Toprak çagırır usulca:
"Gel vuslat vakti derce..."
Yol biter, yolcu döner başa
Üflenen nefesin huzuruna