Vuslat Şiiri - Yusuf Atalar

Zulmet âleminde biçare gönül,
Bir çift tatlı sözde, kâr'a sığındı.

Zalimin zehri, ki akrep misali,
Panzehirdeki esrara sığındı.

Hicap mahcup, riyanın girdabında.
Ümidi tükendi, ar'a sığındı.

İzzete vurulunca kelepçeler,
Akıttı gözyaşı, zâr'a sığındı.

Koca bir çığ gibi, büyüyor hicran,
Belki erir diye, nar'a sığındı.

Karanlık boğarken, asil gözleri,
Işık huzmesinde,nur’a sığındı.

Mihnet büyüyüp,bitince metanet,
Vuslatın kapısı,dar’a sığındı.

Adapazarı Şubat 2003