Vuslat Şiiri - Necati Kavlak

Bugün,
Vuslat günümüzdü, sevgiliyle
Yürüdük, yan yana, el ele
Uçsuz bucaksız, ormanın derinliğine
Oturduk,
asırlık bir çınarın, koyu gölgesine
Konuştuk,
havadan sudan, uzun süre
Sonra,
sıra geldi, dünya ve ahrete
Yanı başımızda buz gibi bir pınar,
Kelebekler uçuyordu üstünde
Sanki orman değil
Cennetten bir köşe
Susamışım,
Uzandım su içmek için, pınarın üstüne
Her yudumda, kendim vardım içinde
Aklım karıştı,
Suyu içip, susuzluğum geçip gidince
Düşündüm durdum, kendi kendime
Niçin?
Hep fırtına bir bardak suda kopar,
Şöyle bir baksak etrafımıza
İnsan fikren bölünmüş param parça
Hangi pencereden baksan,
Her birinin rabbi başka
Kimi camide
Kimi kilisede ya da havrada
Bazıları da arıyor Rabi
Dolar ve Euro’da
Halbuki,
Yaratan şah damarımızdan
Daha yakın
Yaratığı kullarının hepsine
Pınara bakıp düşünürken bunları
Halka halka, bir dalga yayıldı
Suyun üstüne
Düşmüş suya, boğulmuşum
Küçücük sığ dalga arasına, aşk denizine...

Hayal Denizi
21.05.2019 Manisa