Vuslat Şiiri - Ömer Karataş

Vuslat ne zaman Efendim
Kandilleri ne zaman yanacak ukbanin
Çile yurdu yordu yüreğimi Efendim
Ne zaman görecek gözlerimiz cemalini
Asırlar geçti kaç yaz bahar kış
Geceler gündüzle oynaştı pervasızca
Ne zaman biter Efendim bu akıs
Bense beklerim son istasyonda.
Sıddıkkin vardı varlinda varlığına hasret
Enes'in vardı Mescidinde başı oksanmaya hasret
Turabin vardı Ya Rasulallah tatlı canı yoluna feda
Fatiman vardı gözü yaşlı yollarda
Doya ya bakamadan sevdiler seni.
Biz ne yapalım Ya Rasulallah
Görmeyen gözlerimiz cemaline hasret
Sevmeyi bilmeyen yüreğimiz sana hasret
Biz nerden bilelim ki
Mekke sokaklarında görmedik Abdullahin yetimini
Aminenin gül kokulu öksüzünü
Oyunlar oynayamadık hayran hayran bakarak cemaline
Rabbimin kuluna en sevdiğine
Acilsinda ukbanin kapısı gidelim bu diyardan
Sana ey sevgili vuslatın kucağına