Sokaklar boş bu akşam...
Hiç olmadığı kadar rahat.
Mütevazı bir ihtişam...
Arıyorum izini, adı Vuslat.
Her uğradığım semt, sayıklıyor ismini,
Ruhumun derinliklerine işliyor nakış nakış,
Çiziyorum, bulduğumu sandığım aşkın resmini,
İçimi eriten yüzlerde yakarış...
Koşuyorum durmadan soluk soluğa,
Takip ediyorum betona karışmış ayak izlerini,
İçiyorum serin suları, aldırmadan buz gibi soğuğa,
Bir tek o zaman hatırlıyorum gözlerini.
Caddeler loş bu sabah...
Kuşlar hiç olmadığı kadar azad...
Bugün bana her şey mübah,
Arıyorum izini, adı Vuslat...
Kayıt Tarihi : 18.5.2019 12:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!