Vuslat Şiiri - Selva Durmazemir

Nolur Rabbim bitsin bu çilem
Vuslat yüreğinde güllerle gelsin
O güllerin mis gibi kokusu sarsın benliğimi
Bitirsin içimdeki hasreti
Silsin derûnumdaki acıyı
Huzur bağının kapısı açılsın sonuna kadar
Ve essin bir meltem serinletsin yanan kalbimi

Nolur Rabbim bitsin bu ızdırabım 
Vuslat yüreğinde müjdelerle gelsin
O müjdelerin şevki sarsın benliğimi
Bitirsin sürgünümü
Alsın hüznümü kederimi
Mutlulukla gülsün gözlerimin içi
Ve yağsın gönlüme rahmet esintisi

Nolur Rabbim bitsin bu hasretim
Vuslat yüreğinde huzurla gelsin
O huzurun güzelliği iki cihanımı da aydınlatsın
Bitirsin karanlığımı
Işığıyla nura boğsun beni
Tedirginliğim kaybolsun 
Ve geleceğe karşı güvenle dolsun içim dışım

Vuslat koydum adını
Halbuki ömrümde hep yâd etmiştim adını
Ellerimdeydin geç de olsa bulmuştum ya seni
Sonra yine bırakıp gittin beni
Şimdiki hâlin geleceğim az kaldı der gibi
İki cihanımın ışığı
Sonsuzluğumun anahtarı
Gel nerde kaldın ömrümün baharı
Bilirsin sendin yaşamamın sebebi..

Ey Rabbim sen istetmezsen isteyemem
Sen söyletmezsen  söyleyemem
Izin vermezsen de dileyemem
Madem izin veriyorsun istetiyorsun ve söyletiyorsun
Aczim dünya kadar senin kudretin ise sonsuzluk kadar
Nolur kaldır perdeleri
Hikmetini göster ya ilahi
Selametle süsle geçmişimi ve geleceğimi
Bırakma nolur bırakma hiçbir zaman ellerimi..