Vuslat Şiiri - Çağrı Kıldı

Vuslat sessizliği gelir fecir vaktinde
Oluşur bir burukluk yorgun yüreğimde
Bilinmez duygular içindedir derdimde
Vardır kendimce aldatıcı bir tesellim.

Belki durur yağmur gözyaşlarıma karşı
Kendi kendinedir kalbin bitmez savaşı
Bu puslu yoksul haziran'da ölmek de zor
Vardır Çağrı'nın teselli eden sırdaşı.

Bıraktım dinmez acıya duygularımı
Islıkla söyledim bitmiş umutlarımı
Taşırdım artık taşmaz dediğim sabrımı
Dokunmuyor artık rüyalara gözlerim .

Geçtim Gölgesinden kırmızı gül dalının
Küstüm şehre çektim acısını vuslatın
Değiştiğinin farkına vardım tavrımın
Dayanmıyor artık acılara yüreğim.

Kabuk bağlasa bile kanıyor yaralar
Ruhum dalıyor gökyüzüne bu aralar
Köreliyor bir zamandan sonra duygular
Selam aramaya çekiniyor ellerim.