Gece deyince yalnızlık, yalnızlık deyince gurbet,
gurbet deyince sen geliyorsun aklıma
Sen, hep vuslat diyorsun;
Hani ne zaman mutluca yaşamayı düşünsem
beni mezarlara koyan cellat
Hani yüreğimden silemediğim, gözlerimi terk etmeyen,
o bitmeyen rüya
Hani kan ağladığım gecelerde, kana kana içtiğim
o zehirli hülya
Hani ben sevdamı ekerken toprağın bağrına,
Yüreğimi umutsuzca, yüreğimi fütursuzca yeşerten bela
Hani şu mahşere bıraktığımız
Hani, kimsesiz seherlerde el açıp, dua dua yalvardığımız
Hani nerede, nerede vuslatımız..?
Mustafa Gözel 2Kayıt Tarihi : 26.2.2021 02:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!