Vuslat Şiiri - Mikâil Höke

Cancazım,
Gönül derûnumda inleyen sazım,
Duyduğum nağme, yazdığım nazım
Feryâdım, figânım, âvâzım...
Kokladığım gül!
Ne olur gör beni
Sana hayrân bu bülbül.
 
Cancazım,
Güldüğüm yazım
Hüzünlü güzüm
Üşüten buz
Beni yakan közüm
Anîn eder ağlarım
Duy ey iki gözüm.
 
Cancazım,
Aşkına meftûnum
Uğrunda Mecnun
Bir zavallı seyyahım ki
Yollarına vurduğun
Kapını aç kabul et
Yoluna kurbân olduğum.
 
Cancazım,
Kimseye geçmez nazım
Garip kaldım anlamazlar beni,
Dertliyim bilmezler derdimi.
Ey Yar! yanına al beni
Bu dert ile paraladım kendimi.
 
Cancazım,
Ümitvârım.
Biliyorum duyacaksın beni
Saracaksın kollarına,
Alacaksın yurduna
Cancazım,
Ümitvârım
Bekliyorum.

(Efendim (S.A.V.) 'e arzuhal.)