Vuslat Şiiri - Niyazi Solak

Soğuk bir Şubat ayı geldi aklıma,
Şafak vaktine kadar yalnızım,
Tiril tiril titriyorum sen yoksun yanımda,
Çekilmiyor bu ayazda sensizlik, kadınım.

Etrafımda pervane olsan, ne var?
Terk ettin beni soğuk gecelerin ellerine,
Isıtsan senden ayrı düşen şu ellerimi yar,
Gittiğin günden bu yana gelemedim kendime.

Nihayet, Mart kurtarıyor soğuk gecelerden,
Ne fayda, kazma kürek yaktırırcasına soğuk kapıda,
Uyuyamıyorum defalarca, geçmek imkansız senden,
Sessizce dalmışım, düşümden uyanıyorum sana çeyrek kala.

Hasret kaldım yıllarca mis kokuna,
Bir vuslat belirdi gözümün önünde,
Kabul etsen koşa koşa gelirim yanına,
Korkuyorum buz gibi soğuk gecelerde.