Vuslat Şiiri - Haluk Kuruca

Gönül bir serap görüyor aşkın sahra'sında.
Yürek kanmadan zehire dönüşüyor ab_ıhayat'ın damlaları.
vuslata ererken aşkın filizleri
Bir karayel, alıp gidiyor zamanın kanatlarında umutları.

Ve yorulmaktan yorulmuş bir beden kalıyor, öylesine ruhsuz.
Hayat'ın tortusu çökmüş içime yeşermeden düşlerim.
Haykırsamda duyulmuyor sesim sanki makber deyim
Şimdi içimde ağlayan mazlum'u dinlemekteyim.

Bir kavuşma özlemi gözlerimde kalan hayalin.
İlk dokunduğun sıcaklığında hala ten lerim.
Asır lar geçsede seni hep ilk gün ki gibi özlerim.
vazgeçmem sevgilm senden ser den geçerim.

Halit Daloğlu