Vuslat Şiiri - Semih Nalbant

Dert yanmakta, gözleri yaşlı gökyüzü
Duyulan selalar ile dolar yüreğe hüzün
Manası kalmamış, bozulmuş yüreğinin örtüsü
Katmer katmer artan hisleri, çek süpür

Dilim kurak, yüreğim sulak, yaştandır
Şiir ile demlenirken, bir gecede yaşlandık
Gönül buruk, gözler umutlu, aşktandır
Kavuşamayacak olmanın acısıyla haşlandık

Vuslatımı göstermeyecek kara kaplı pencere
Karamsarlığa hapsolacak yedi göbek şecerem
Vuslat ölüm demek, bu halde yaşamak mı seçenek
Gönül hapishanemde ulaştı bülbül, gülsüz ecele

Göster, ziyan etmem bir tek tel saç telini
Kokusuna bin hamse yazabilecek kadar edebim
Çölleri aşarak, yemyeşil şehrime uzat elini
Varlığına şükreden aşk, Türklük kadar ebedi