Vuslat Şiiri - Fatma Hilal Kavak

Hasret çekilmez bir dert.Yok ki maneviyatı.
Çelikten örülmüş bir zırh gibi kaskatı.
Hasret çiçeğide sabırla bekler vuslatı.
Renk,renk açar süsler bütün tabiatı.

Daha işitmedim,kalbime şifa verecek son sözünü.
Yıldızları çakıl yapsam sersem,ayaklarına gökyüzünü.
Kalbimin dağılır belki ozaman kederi,hüzünü.
Son kez olsada bir görsem gül kokulu yüzünü.

İnsan ne yaparsa yapar mutlaka kendine yakışanı yapar.
Hep olmaz işler hep boş hayaller peşinde durmadan koşar.
Bir gün ecel sunarsa Firavun gibi nasip olur bir yudum şerbetin.
Ne kıymeti kalır son anda yaptığın kabul olunmayan tövbenin.