Vuslat Şiiri - Mehmet Uysal

İnsan evrenin içinde bir nokta
Ve noktanın içinde bir evren.
Bir ben dolaşır karanlık sokakta,
Bir çift gözdür gölgeleri gösteren.
Ey rıhtımın kenarında bekleyen yabancı!
Ey âh ateşini kızıl ufuklara saçan!
Ey kendi kendini kandıran yalancı!
Sende saklı vuslatla hicran.
Belki bir gün açılır gizli kapılar,
Açılır belki elini bile uzatmadan.
Bir kelebek misali uçarken
Ardında kalır kat kat kozan.
Ve mistik bir şarkı başlar son nefesinde,
Ey âşık, bekler seni;
Belki gül rengi bir ateş,
Belki ateş rengi bir gül,
O asude bahar ülkesinde!..
Gönül aşk ile dolu,
Heybelerde gözyaşı...
Ceplerin, cepkenlerin bomboş...
Ve vuslat secdesinde bir dünya kelamı:
"Ey sevgili, en sevgili;
Senin lütfunda hoş, kahrında hoş!.."