Vuslat. Şiiri - Fahri Bulut

-VUSLAT-
Ne bu ağıt figan, ne bu gözyaşı,
Hangi âşık ermiş, söyle vuslata,
Yaktılar-astılar, tuttular taşa.
Vuslata ermeyen, bir tek sen misin?
Yoksa âşıklıkta, taze-bön mü sün?

Gözlerinde ağıt, elinde mendil,
Aşk yaşı kurumaz, gece-gündüz sil.
Ölümde kurtarmaz, bunu böyle bil,
Vuslata ermeyen, bir tek sen misin?
Yoksa âşıklıkta, taze-bön mü sün?

Kerem’le-Ferhat’ı, nasıl unuttun,
Şirin gibi tas-tas, ağu mı yuttun?
Aslı gibi, canı oda mı attın?
Vuslata ermeyen, bir tek sen misin?
Yoksa âşıklıkta, taze-bön mü sün?

Dara mı çektiler, Pir sultan gibi?
Canını mı aldı, hınzırın biri?
Yusuf’a layık mı, kuyunun dibi?
Vuslata ermeyen, bir tek sen misin?
Yoksa âşıklıkta, taze-bön mü sün?

Vuslat bulmayanın, sanma bu tümü,
Rızaoğlu, kimi söylesin kimi.
Mutlu yaşa, sağlık varsa her günü,
Vuslata ermeyen, bir tek sen misin?
Yoksa âşıklıkta, taze-bön mü sün?
-14- EYLÜL- 2009-
*FAHRİ BULUT RIZAOĞLUM