Vuslat Şiiri - Ercan Keskin

Aşk dediğin zamana karşı koyabilmektir
Sevgiyi her dem canlı yüreğin köşesinde
Açmaya hazır gonca misali büyütmektir
Küllenmiş bir ateşin akkor beklentisinde

Zaman acımasızdır unutturmaya çalışır
Gözlerine mil çeker kör etmeye uğraşır
Hayalleri yok eder seni yalnız bırakır
Ama başaramaz sen var oldukça gönlümde

Dünyanın güzelliği gözümü kamaştırsa
Seni hiç görmesem öyle nutkum tutulsa
Sen çıkarsın karşıma yanılsama da olsa
Şaşırmam mümkün değil aklımdasın /fikrimde

Sevenin tesellisi düşlerde yaşamakmış
Hülyasını gün be gün özde canlandırmakmış
Kavuşmak umuduyla Tanrı’ya yakarmakmış
Gün olur devran döner bir ihtimal bir yerde

Kalpler ayrı düştükçe yaşamak çok zorlaşır
Ayrı mekânlarında zamanlara karışır
Herkes kendi göğünde yıldızla vedalaşır
Sonsuzda birleşir vuslatın son adresinde