Özlemdi belki de bizi aşka çağıran
Hasretti belki de bizi vuslata salan
Seninle karşılaştığım yağmurlu ilk an
Yürek yangınımdı seni alev alev yakan
Aradaki mesafeleri yok etti zaman
Zamanla kayboldu duygular duruldu bir an
Vuslata erdi sonunda iki beden iki can
Hasret bitti dersem sakın inanma hepsi yalan
Bitmesin özlemlerimiz bitmesin hasret
Mesafeler bitsin vuslata ersin herkes
Zaman dursa da zamansız aşk durmaz elbet
Akar... akar... akar... akar içine aşk hisset
Vuslata ermekti ya tüm hayâllerimiz
Koklaşmaktı belki de tüm ümitlerimiz
Yarınlara kaldı yanan bedenlerimiz
Umutlar tükenmez aşk içimde kaldı hisset
Kayıt Tarihi : 14.9.2003 03:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Günay Aktağ](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/09/14/vuslat-18.jpg)
Ben; yüreğimde bir ateş yakiyorum yine öyle bir günde... Aşk/Sadakat... Aşk, bir yaradır iyileşse bile izi kalır...
TÜM YORUMLAR (6)