Vuslat Şiiri - Abdullah Melik Mısırlı

Yerine kimseyi koyamadığım,
Varlığın kanımda dolaşan zehir.
Gözlerin, bakmaya doyamadığım,
İçtikçe daha da susatan nehir.

Sen bir sonbaharda sevdiğim kadın,
Kalbimde açılan derin yaraydın.
Şimdi dudağımdan düşmüyor adın,
Adın, yüreğime vurulmuş mühür.

Hasretin zırhını delemiyorum,
Koşup kollarına gelemiyorum.
Seni aklımdan hiç silemiyorum,
Aşkın, irademi kuşatan sihir.

Görmüyor gözlerim artık önünü,
Başım dumanlıdır, bilmem yönümü.
Sorma bana gönlüm vuslat gününü,
Vuslat, ulaşılmaz uzak bir şehir.