Vüsal Nuru Şiirleri - Şair Vüsal Nuru

Bülvarda portrete dönür bu günün
Sahilde adamlar üzür,
Gezir denizde balıqlar.
Sahilde uçur
Özünü qağayılara benzeden yarpaqlar.
Qağayılar

Meni bağışla,
her seher
meni ötüren qapı,
Qapının arasından uzanıb
arxamca yellenen el,
Ayağıma bağlanıb,

Atamı , anamı aldı ğ ı n kimi,
Bircə gü n atam ol, anam ol, ö lü m.
Gö zü mü n yaş ı n sil, saç ı mı oxş a,
Birç ə gü n qayğ ı ma sə n də qal gö rü m.

Ç ı xart ə ynimdə ki, ç irkli paltarı

Bu necə gö z yaş ı dı
kipriyində n ası lı b?
Xə ncə lin ş iş ucunda
laxtalanmı ş qan kimi.
Bu necə qə m yü kü dü ?
sə ndə n ağ ı r,

Yerle göy arasında körpü ağac,
Yer üzüne menki senden kecdim geldim,
Meni doğan, anam ağac, Tük oğlunam
Göy üzünden tanrı nurun icdim, geldim.

Ucalığı senden aldım-

Dodağım quruyub,
ciyerim yanır,
durub bir istekan şeir içmişem.
Eyvana çıxıram,
hava dalınca...
Küçede ne qeder şeir görürem.

Xə yanə tdə n içim yandı.
Od düşmüş xırman kimi.
Kor niyyə tə can verdim
Kə silmiş qurban kimi
Gə l ye mə ni qara qarğa.

Bir esker çekmesi tapmışam yoldan
Çekmesin axtarır gören kim indi?
Kimin esker oğlu gelib davadan
Gelin, ay analar, görün kimindi?

Kimin oğlu geydi, getdi bunları

Bu şehirde adamlar
Bir-birinin cibinde.
Yatır dostlar, qohumlar
Ciblerinin dibinde

Cibler geler üz-üze,

Zamanı n bə tnində bə də nim ö lü r,
Ruhumun iç ində zaman doğ ulur.
Bə də nim ruhuma tabutdur, atam
Boğ ulur tabutda ruhum, boğ ulur.

Zamanı n ç iynində gedə n tabutum,