Vuruyorum Hep Bağrıma

sabra sığındım sırrımı demiyorum hiç kimseye
derde düştüm dermanını sormuyorum hiç kimseye
vurgun yedim şu felekten vuruyorum hep bağrıma
kavuşurum belki bir gün ceylan gözlü o yarime

göğüs geremiyom artık şu gurbetin dertlerine
dayanamaz oldum çünkü ayrılığın hasretine
cayır cayır yanıyorum düştüm aşkın alevine
ey vicdansız zalım felek gerek varmı bu zulüme

kölecioğlu felek zalım ne olacak böyle halın
tükenmeyip artar derdin kırılmış kanadın kolun
hasretsin sılaya yare gurbetelden dönmez yolun
muhannetin derdi zulüm tükenmez mi senin sabrın

Ahmet kölecioğlu 1988