Vurunca Beni Şiiri - İsmail Uz

VURUNCA BENİ

Hayat gözüme bir başka görünür,
Mutluluk dört yandan sarınca beni.
Birden bire gönlüm derde bürünür,
Güven duyduklarım kırınca beni.

Kağıda dert döktüm, bu oldu şânım,
Vuslat hayâliyle geçer her ânım.
Derde mesken olur şu gönül hânım,
Aşk ile yoğurup, karınca beni.

Yüreğimde hasret, gönlümde keder,
Böyle bir duruma bilmem kim ne der?
Ömrüm hebâ oldu, vücûdum heder,
Hayâtın şartları yorunca beni.

Aldım gurbet elde hasret tâlimi,
Gelince başıma derdin zâlimi.
Anlamak isteyen anlar hâlimi,
Hasretin yoluna sorunca beni.

Ey gönlüm, ne dertler saklıdır sende,
Yaran hiç kapanmaz, kanar bu tende.
Ne yüzler olur ki; silinmez bende,
Hâince sırtımdan, vurunca beni...

İsmâil Uz