Yoksulluğuma çöken akşamların, kasvetinden,
Umutlarım kırılır. Hayallerim kaybolur.
Özlemlerimi bandırırım, baldıran suyuna.
O da yetmez. İçerim kana kana doyasıya.
Yokluğun farkına varırım.
Hiçliği düşünürüm.
Ecel; Ecelim.
Senden önce sana gelirim.
Bilirim ki atları vururlar.
Ayağı kırıldığında.
İnsanları da vurmalılar.
Yüreği kırıldığında.
Vurun beni. Vurun
Yüreğim param parça olsun.
Sırçaları acıtsın ciğerimi.
Vurun, vurun ki, sonum olsun.
Yeniden doğmak için.
Kayıt Tarihi : 9.7.2007 00:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Karayel](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/07/09/vurun-vurun-ki-sonum-olsun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!