Vurun Diyorum Şiiri - Bekir Dalkıç

Kafası yerinde değil bu mazlumun,
Kafama vursun eli silah tutanlar silahlarının o gümüş kabzesiyla.
Vurun da yerine gelsin.
Bana güzel bi dayak lazım.
Sırtımda geziniyor sinekler, uzanamıyorum kovmaya.
Kimsem yok ki kim kovsun
Ayaklarım kaşınıyor kaşım kaşım,
Vursana kırbacı abi, yatırsana falakaya ne duruyorsun?
Kan revan, açılsın kaşım gözüm,
Açıkgöz olmak lazım mış zaten bu devirde.

Vur diyorum vur, "geberirsin" diyorsun,
Geberirsem gebereyim, sana ne arkadaşım, sana hesap mı vereceğim?
Bir dayağa ihtiyacım var diyorum.
Önce okkalı bir tokat ama yetmez,
Bir kulağımdan girer bir kulağımdan çıkar şaklaması.
Sonra ortalı bir yumruk miğdeme doğru,
Ekmekle doymadı ya hiç, acı çekmekle mi doysun?
En güzeli dalmak bir barikata bodozlama,
Coptan güzel kim okur ki canımıza?
Bizi anlamazlar o laftan anlayanlar.
Onlar uslu uslu dursunlar evlerinde, okullarında.
Hangi dersi alıyorlarsa ona çalışsınlar.
Karışmazlar ne etliye ne de sütlüye,
Karışmasınlar zaten.
Lafa geldi mi mangalda kül bırakmazlar,
Bahçelerimizde gül bırakmazlardı, dikenlerimiz olmasa.
Diklenenlerimiz olmasa ne yapardık biz?

Kendimi öne atıyorum şimdi.
Aklımı üçe beşe satıyorum.
Ağzı açık ayran delisiymiş dersiniz.
Kendim gibilere bakıyorum etrafta.
Dönüyorum, dolaşıyorum,
Bulamıyorum.