Vurun Aliyi Şiiri - Ramazan Adil Uysal

divan kurup karar kılmış avşar illeri
ağıt yakar, feryat döker dilleri
yaylalardan ovaya akan sel gibi
kararına afyon düştü alinin

gurbet ele sökün etti boyları
darmadağın etti kılıçlı şahbazları
kararttı gündüzleri, ağlattı obaları
talih yeli gurbet serdi yüreğine alinin

keder ile doğmuş dünya yüzüne
anası da toprak sermiş babasının üstüne
kan doğramış ocağına namertler de
kan davası söndürmüş ocağını alinin

ali gibi yiğide dar gelir bu yaylalar
iyileri toprak saklar, analar ağlar
demiş de karar kılmış avşarlı ağalar
gözü ufuklara kaymış fidan alinin

muradına mezar olup göçmüş yayladan
lakin kurtulmak ne mümkün fenadan
eceline bir katre sürülüp kandan
hüküm düşmüş ölümüne ferman ile alinin;

hançeresi düşsün yere garibin
toz içinde kalsın yüzü gürbüzün
dağ-taş kalmasın aranmadık meskende
güzün şafağında vurun aliyi

çiçeğini sarartıp soldursalar
gül dikeni batırsalar bülbüle
feryat-figan koyup kafese
gülün dikeninden vurun aliyi

oluk oluk kan dökülsün ağalar
kan gölüne dönsün bunca yaylalar
yiğitler ok atar, analar ağlar
faka basıp ciğerinden yakın aliyi

saray olur yiğitlere yaylalar
kimi al giyer, kimileri mor bağlar
bu dağlar niceleri bağrında saklar
saklandığı bostanda bulun aliyi

şiltesine kurulup demlenirken tasasız
yağlı kurşun ateşlerken amansız
bir bostanda sıkıştırıp apansız
kör kuyulara atın aliyi

emmileri yola gelip ram olsun
anacığı ağıt yakıp ağlasın
sevdiceği papatyalar donansın
menekşeler içinde bulun aliyi

ali dense mertlik, yiğitlik için
merdi - meydan olsa efeler ali için
kavil kurup ahir ömür için
efelerin içinden seçin aliyi

belinden kuşağı düşse gevşeyip
toza bulansa, kan - ter karışsa
cümle alem bakıp şaşa kalsa
aman vermen,can evinden vurun aliyi

alemin efganı doldursa ovayı
yüreklerden taşırsa ince sızıyı
kalın tuzla örtüp derin yarayı
tuzlanmış tabutlara serin aliyi