Vurun Şiiri - Hasan Hazani

Yılanların başı, akrep, kuyruğu
Vucudut'ta beynine, başına vurun
Kapital elleri,gözü, buyruğu
Omuzu, sırtına döşüne vurun

Uzandı, büyüdü vucudun gerdi
Kıvrılır, bükülür ıssırmak derdi
Kendini gösterdi deliğe girdi
Parmağı, elleri dişine vurun

Yedi, içti büyüdükce, büyüyor
Hedefine yavaş, yavaş yürüyor
Bazen kendin dikler bazen sürüyor
Kolları, dirseği, dizine vurun

Arkasında gizli duranlarına
Öğüt verip tuzak kuranlarına
Sağında, solunda olanlarına
Anası, babası, eşine vurun

Hırsızların sarayların, barklarının
Karada, denizde köşk, yatlarının
Soygun şirketleri tüm çarkalarının
Düzenbaz'ca, düzen işine vurun

Acımayın zararlılar nesneye
Tohumu zehirli varlık başlıya
Tuzak kurun şıkıştırın köşeye
Gözleri, kirpiği, kaşına vurun

Döşşeği, yorganı, çarşaf, yatağın
Yaşadığı mekân'ları, batağın
İhtiyar olsada bu yaratığın
İsterse yüz olsun yaşına vurun

Asırlardır talan edip soyanın
Mazlumları kesip, yakıp, vuranın
Emeğimiz hakkımızdan doyanın
Yiyip içtikleri aşına vurun

Sürüngen yaşarlar cins'leri bitmez
Her devir gelirler kolay'ca gitmez
Hazani der bunlar çabuk'ca ölmez
Ölüsü, yaralı leşine vurun.
(h-hazani)