Vurulmuşum Bir Ömüre Bir Ömür

Bir şehri düşlemek gibi derinden bir duygu seni düşüncelemek
Kurduğum hayal ani bi kabusla yıkılınca uykuda sendelemek
Sanki bir ömür boyu sürüp gidecekmiş gibi sevmek ve sevilmek

Terk etmek ve terk edilmek
Derin duygulardan derin düşüncelere sevk edilmek
Ya da ne bileyim bir hastanın kapısında onunla birlikte ağızdan çıkacak bir sözü beklemek
Gidip gelmek bu sanrıların arasında
Hayatsa bir garibin sigara yakması gibi gecenin karasında
Üstelik cebinde kalmamışken parasıda
Ama her geçen gün artıyorken yarasıda
Vazgeçmiyorken umuduyla yaşamaktan
Kurtulamıyorken bu karmaşıklıktan

Bıkar oldum artık bazı akışkanlıklardan
Susar oldum heves diye boğazıma takılmışlardan
Geçemez oldum her gün yürüdüğüm yollardan
Ölüm oldum yaşam oldum yalan oldum talan oldum
Herkes gitti de bi ben kalan oldum

İlk yazda bitmedi yine telaşım
Kaldı yine sonyaza napcam şaşkınım
Kendime bi nehir kurmuşum akar olmuşum
Sorma zaten fena halde taşkınım
Çektiğim ızdırabı görmezden gel
Unutma ben senin yaşadığın en güzel aşkınım
Kendime değil ben bütün dünyaya dargınım
Ama yalnızca kendime kırgınım
İnsanların bu kadar kör olmasından bıkkınım
Sıkkınım ama canım değil bedenden sıkkınım

Düşmekten değil ayağa kalkamamaktan korkarım
Korkarım güzelim gidipte dönememekten dönüpte bulamamaktan
İnsan herşeyden bıkarmışta
Ben bıkmadım umutlarımı sulamaktan
Kurtulamadım aklım başımdayken beni yere vuran bu salaklıktan
İnsanın başına ne gelirse hep ahmaklıktan
Kaçamazsın bir yere çıkamadan bu bataklıktan
Çare arar durursun boynun bükülür omzundaki fazlalıktan
Çare bulsam da ne fark edecek ki
Alamıcam kendimi bu kalabalıktan