Vurulmamıştın Sen Ey Yüreğim

Hüznümle astılar.
Darağacında sallanır, buzdan çıplaklığına kapanan mahrem bir bedende üşür;
kar lapaları altında,
gözlerime üflenen ışıkların tuhaf gülüşlerinde kırılırım.

Toz pembe bir baharla gelecekti Güneş, işgalinden kaçınılan,
mümbit topraklarda dört nala koşan bir kısrak gibi.

Hazırlıksız yakalanılan, bir kış karanlığıdır kim bilir belki onun şimdiki yüzü,
gelincik tarlalarının kırmızılığında kanattı bir sevdayı.
Pürüzlü, tomurcuk uçlarında biriken sütüyle,
geceye saçılan memelerinde, salkım salkım durur o gül beyazı şimdi.

Ağlar ellerim,
ellerim cam kırıklarının kesiğidir karların ve kanım içimde birdenbire donar.

Hiç böyle olmamıştı yüreğim ve hiçbir zemheri beni böyle vurmamıştı.

Ayaz bir gecede gülümseyen kıyısında Ay'ın,
tutunan noktalarında bir avare kaldım.

Olmadı.
Bir çelmeyle, bağ bozumuna bırakılan,
içinde bir aşkın,
darmadağın,
tepe taklak yuvarlanmaktayım.

Hiç böyle olmamıştı yüreğim ve hiçbir zemheri beni böyle vurmamıştı.
Vurulmamıştın sen ey yüreğim!