öylece kalakaldım!
elimde tetiği çekilmeyen;
namlusu yönsüz bir tabanca gibi.
Suskunluğumsa merminin namluda duruşu gibi
Tek söz etmem yenilgisine mahkum olduğum,
Zulamda sakladığım eşkiya sevdama
Kabul yenik düştüm taaa ademden beri...
Kabul vuruldum eylüllere, vuruldum eylüllerde
Kanadım düşmedim damla damla toprağın kara bağrına.
Namlunun kızıl kan alevi hasretimin özüne düştü
Ölmedim
Hasretlerden, özlemlerden!
Ölmedim eylüllerde ölmedim ...
Vuruldum ölmedim!
09.09.2017 Perşembe
Ankara/ Ulus
Kayıt Tarihi : 27.5.2019 12:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!