Vurulduk Şiiri - İsa Tekin

Bir hançer vurur…
Bir kahpe kurşun…
Ezilmiş halkımın neferiydim.
Mağduruydum kavgamın
Zulüm dizginsiz kusuyordu
Vurulduk….

Kızıla bezenmişti Dicle
Yenilmiştik….

Aman vermiyordu zaman
Kara Eylüllerde,
İşkencelerde…
İhanetler dört yanımda,
Umutlar kırık, yüreğim dört parça
Dostlarımız sevdiklerimiz…

Acılarımız özlemlerimiz
Gözaltı, işkenceler…
Zindanlar, sıkıyönetimler
İdam sehpaları…
Kalemler kırıldı fermanımıza
Mürekkep yerine kan damlıyordu

Eylülde döküldü yapraklarımız
Tarihsel kirli yenilgiler
Yeni değildi mücadelemizde
Hep yarım kaldı düşlerimiz
Çocukluğum gençliğim
İlk sevdiğim sevdam ve gülüşlerimiz

Canım anam…
Dilini konuşmak
Ellerini öpmekte yasaklandı
Benim ülkemde
Sürgünüm göçebeyim
Yüreğim sana bu kadar yakınken
Yurtsuz vatanım kadar uzaklardayım

Yalnız kaldık vurulduk
Bel vermiyor “Dostlar”
Dağlardan gayrısı
Yurt olmaz bana
Yaraları deşilmiş umutlarıma
……….Kır çiçekleri basacağım
………..Özgürlük ve kır havası çekeceğim
Zindanda paslanmış ciğerlerime

Aç koynunu anam
Bir newroz sabahı
Almış sevdayı yüreğine
Nasırlı ellerinden öpmeye geleceğim
Aman vermeyeceğim namerde
Kirpiklerin ıslanmasın

Koynumda saklı durur kızıl zaman
Gökyüzüne sinmiş ağıt havası olmasın
……………………….Kavgam kutsal
Bağrımda sürgün veren bu umut
Hiç bir karanlık gecede kalmaz
Filizkıran fırtınalarda bile
………………………Uçar turnalar
Kanatlarında özgürlük
Sevda taşırlar bulutlara
Bereketli yağmur olup
Mezopotamya ya yağsın diye