Vuruldu Gönül Şiiri - Nuh Comba

Yüreğim eriyor kalbim yoruldu,senin bu nazına dayanmaz gönül.
Ne/zaman düzlükte bir nefes alsak,boğuyor sözlerin düzelmez gönül
Tam yola çıkmayı heves ederken,doluya tutuldu vuruldu gönül.
Aşkı deryasında daldım yüzerken,felç oldu bedenim yüzemez gönül.

Daha dün sen Leyla bende mecnundum,kaldırmaz yalanı yorgundur gönül.
Bir ah/la bin nazla çekip gitsen/de,unutmaz sevdasını vurgundur gönül.
Yeminler gizemli sırlarsa farklı,doğrusu görünmez kör oldu gönül.
Bürümüş gözünü sevda perdesi,açılmaz aynası kül oldu gönül.

O dilin güzel bir laf edecekse,bin kulak bir dile kul olur gönül
Sevda sözcüğünü yaşatacaksa,bin yürek bir kalbe can olur gönül
Kısa bir zamanda aşkın yaşadım,zamanı yıllara değişmem gönül
O anki sevdaya noktayı koydun,yaşamam o asır/ı can alır gönül.

Bu nasıl gönüldür dostu tanımaz,sevdası yalanmış inandı gönül.
Takıldı engele artık geçemez,acıyı içime gömerim gönül
Çıbanın olacak içimde mazin,belki kör olacak kapanır gönül.
Beklide azacak kanser olacak,dermansız gidecek ölecek gönül.

Zehrini bade diye içerdim,zemzem olsa içmem kandırdın gönül.
Mayınlı yerlerden aşkla geçerdim,düz yollardan geçmem öldürdün gönül
Ömrümün son baharını sende yaşadım,mevsim kışa girdi dondurdun gönül.
Bu benim sevecek son sevdam oldu,kapattım ocağı söndürdün gönül.

Nuh Comba.
27/05/2007.Pazar.