Vuruldu Bir Yürek Acımasızca

Vuruldu bir yürek acımasızca.
Henüz çok gençti.
Baharını kopardılar dallarından;
Erkendi,
Kendi içinde kayboldu kendi.
Kör edilmişti yüreğinin gözleri;
Mevsimler üzerinden geçti…
Mutluluk, artık çok geçti.

Yitikti…
Ruhu, sevda savaşında mertçe kaybettiği şehitti.
Saymıyordu günleri;
Bir günü bir asra bedeldi…

Bitmişti,
Bitik bir bedendi.
Ağlıyordu.
Gözyaşındaki tek neden, “neden? ”di.
Sordu kendine,
“Her gelen, gider miydi? ”

Ona hep, “ Et tırnaktan ayrılmaz.” dendi.
Her tırnak, batarak gitti.
Kapatamadı “benim” dediklerinin izlerini;
Tırnak batmasından benliğini kaybetti…