Vurulan Bilir Şiiri - Muhittin Alaca

Vurulan Bilir

Aşkın ateşinde pişmeyen bilmez,
Kays gibi çöllere sürülen bilir.
Bir kez düşmeye gör, talihin gülmez,
Yar diye ellere sarılan bilir.

Halini, hatrını soran bulunmaz,
Öyle kadir-kıymet veren bulunmaz,
Söz verip sözünde duran bulunmaz;
Vefasız kullara darılan bilir.

Titreyip dururken hep üzerinde,
Paha biçemezken kalp nazarında,
Bir öfke uğruna bit pazarında;
Has aşkı pullara verilen bilir.

Sert fırtınalarla yıkılmaz iken,
Sevdası sol yandan sökülmez iken,
Dört mevsim yaprağı dökülmez iken;
Bir lafla dalları kırılan bilir.

Her gece içmeden, sarhoş olursun,
Mehtabı seyreder, sırdaş olursun,
Bekleye bekleye, bir taş olursun;
Umutla yollara kurulan bilir.

Derler ki, sevdada yapılmaz gurur,
İllet gibi sarar, yerlere vurur,
Vazgeçtim desen de, kanatır durur;
Dikenli güllere vurulan bilir.

Alaca gamlanıp, gözyaşı döktün,
Sabır tespihini, kaç kere çektin,
Ağardı saçların, dağ idin çöktün;
Tüketip yılları, yorulan bilir.

16.02.2019
Muhittin Alaca