Vursunlar Beni Şiiri - Bilal Karaman

Aşkla uzanan eli sen sanıp çıktım yola
Sen eski sen değilsin gayri vursunlar beni
Mesafeler şah oldu gelmiyorsun bir yola
Sen eski sen değilsin çekip vursunlar beni
Her sözünde diyordun senin için ölürüm
Bir yolunu bulurum gel demeden gelirim
Hallerinden hisseder ciğerini bilirim
Sen eski sen değilsin çekip vursunlar beni

Sorup sorguladığım cümleler benden bıktı
Gözümün pınarından nehir çağladı aktı
Sözümüz böyle miydi böyle mi olacaktı
Sen eski sen değilsin çekip vursunlar beni
Çıkıp gelirsin diye kendime kanıyorum
Gündüzleri arıyor gece de anıyorum
Resimlere baktıkça yeniden yanıyorum
Sen eski sen değilsin çekip vursunlar beni

Baharlarım hiç oldu önümde kışım hazır
Hayırsız aşk yazdırdım mezarda taşım hazır
Assalar gıkım çıkmaz vallahi başım hazır
Sen eski sen değilsin çekip vursunlar beni
Kendimi uzak tuttum ellerin dünyasından
Tebessüm beklemedim sensizken başkasından
Allah bir şahidimdir iflah olmam yasından
Sen eski sen değilsin çekip vursunlar beni

Halimiz harap mıydı yaş mıydı yaşa mıydı?
Yoluna yoldaş oldum boş muydu boşa mıydı?
Onlarca şiir yazdım taş mıydı taşa mıydı?
Sen eski sen değilsin çekip vursunlar beni
Tek cümle etmem sana sitemlerim kendime
Derdini derdim bildim diyemedim neyime
Niçin içim yanıyor sorsan ah şu kalbime
Sen eski sen değilsin çekip vursunlar beni... Bilal KARAMAN