Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ümit hanım, yine sizin şiirlerinize daldım bu gece...kâh okuyorum, kâh yutkunuyorum...arasıra da her zaman söylediğim gibi sizin şiirleriniz hakettiği yerde değil demekten de geri durmuyorum...Şu şiire sadece bir yorum...ve ben buna inanmıyorum...
O kadar kıcı bir anlatımınız var ki inanın ben bu hissimi bile anlatamam, tastamam......
'Vurmayın ellerine' çok dokunaklı bir çağrı....ve içimde birşeyler acıdı...rüyalarında çocukların nelere güldüğünü unutmuşum gibi geldi...biraz hüzün biraz tebessümdü yüzümde beliren...yarın bir balon bir de top alıp, bir çocuğu sevindireceğim...
Size de teşekkür ederim...
Sevgi ve saygılarımla
Hayatın yükü altında ezilenler, öfkelerini hep kendinden zayıflardan çıkarmaya çalıştığı müddetçe, gerçek şuçlulardan hesap sorulmadıkça,
sorulamadıkça, bu çocuklar, bu sopayı yiyecek.
Biz istemesek de. Ana duyarlılığı olmasa belki iki katına çıkacak. Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta