Koymayın küçüğümü
enflasyonun, fakirliğin yerine.
vurmayın ellerine…
İşi ne o minicik yürekte yasın?
Bırakın resim yapsın, denizi maviye boyasın
Kıkır kıkır gülsün, eğlensin
Maç yapsın, gol atsın, yenilsin, yensin.
Üstüne yürümeyin açıp gözlerinizi iri iri
Yaşlar yıkamasın yanağındaki kiri.
Yüreğini acılar mesken tutmuş,
gülmeyi unutmuş.
Gözü mor, patlamış kaşı
belli duvarlara vurulmuş başı
Ancak ruyalarında sarılıyorsunuz ona,
uykuda gülümsüyor topa, balona.
Her sabah kavgalara uyanıyor,
içi yanıyor…
Hiç haketmedi tekmeyi, çelmeyi
o istemedi dünyaya gelmeyi
Koymayın onu adaletsizliğin yerine
Ne olur,
Vurmayın ellerine!
Kayıt Tarihi : 6.3.2004 02:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O kadar kıcı bir anlatımınız var ki inanın ben bu hissimi bile anlatamam, tastamam......
'Vurmayın ellerine' çok dokunaklı bir çağrı....ve içimde birşeyler acıdı...rüyalarında çocukların nelere güldüğünü unutmuşum gibi geldi...biraz hüzün biraz tebessümdü yüzümde beliren...yarın bir balon bir de top alıp, bir çocuğu sevindireceğim...
Size de teşekkür ederim...
Sevgi ve saygılarımla
sorulamadıkça, bu çocuklar, bu sopayı yiyecek.
Biz istemesek de. Ana duyarlılığı olmasa belki iki katına çıkacak. Tebrikler.
TÜM YORUMLAR (2)