Dün, ben bir denizdim…
Kudurmuş gibiydim…
Binlerce şimşek çakıyordu beynimde,
Binlerce fırtına vardı yüreğimde,
Vurmalıydım kayalıklarına,
Çarpmalıydım suratına…
Dayanmalıydın sevgili,
Seviyorsan eğer, seviyorsan eğer,
Dayanmalıydın…
Seni deniyordum aslında ben.
Sevgini elekten geçiriyordum.
Yüreğini petekten.
Ya, arı gibi bal vermeliydin bana,
Ya da çıkıp gitmeliydin hayatımdan…
Gitmedin…
Göğsünü siper ettin.
Beynini beynime geçirdin.
Ruhuma kenetlenip
Sevgini içime nakşettin
Vazgeçmedin…
Fırtınanın, dinmesini bekledin.
Sen bir tanem, sen bir tanem,
Fırtınayı yendin…Sevgiyi hak ettin…
Hadi, al şimdi beni koynuna,
Uysal bir kedi kadar sakinim…
Kayıt Tarihi : 30.1.2016 23:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İhtiyar kadının öyküsüdür ibrahim-i sofrada dualar.
Yağmur çiseliyor Ankara'nın sokaklarında.
Sahuru müjdeliyor kuş sesleri, davul sesinde titreştikçe.
Dersin ağır ve tembel uykuda olanlar.
Yağmur bulutların üzerinde gezinirken.
Rengi solmuş sevgilerin.
İhtiyar kadının sahur sofrasında içimizi güz kaplıyor.
Parmaklarımın altındaki dualar sessiz yıllanmış çizgilere.
Zamanın aşka sadakti uçuşurken ağarmış saçlarda.
O yavaş yavaş duygularıma düşünceler katıyor kurduğu sofrayla.
Ve gecenin gürültüsündeki G/özyaşları aşkın.
Bundan böyle de ağır ve tembel olmayacak dualar.
İhtiyar kadının öyküsündeki aşka.
Yüreğinize sağlık
Uysal bir kedi kadar sakinim…
KUTLARIM SİZİ GÜZEL İNSAN.yuvasız kuş
TÜM YORUMLAR (4)