Vurmak da neyin nesi Şiiri - Veysel Çakır

Ölmek var dönmek yoktu, biliyorsun ahdimiz
Şimdi böyle ansızın gitmekte neyin nesi
Bir gün dönecek diye bekliyorken bahtımız
Yüreğimi ortadan yarmakta neyin nesi

Gül bahcemde son çiçek, sen benim tomurcuğum
Sana toz kondurmazdım bilirsin yavrucuğum
Beni duyuyor musun ey benim kuzucuğum
Yeşeren dallarımı kırmakta neyin nesi

Sana açılan kollar kurudular ayakta
Sana duyduğum gurur, bir de vardı Bayrakta
Dualar etmedik mi geçtiğimiz ocak'ta
Öyle geçip karşıma durmak da neyin nesi

Ölümden öte olur, bil ki bazı duygular
Hiç ara vermeksizin yakar, çıkar, sorgular
Delik deşik ediyor sanki beni burgular
Gururumu yerlere sermek de neyin nesi

Ilgıt ılgıt meltemler başımda esiyorken
Bir gelincik misali karşımda geziyorken
Araya duvar girse,bir an da özlüyorken
Tufanları faydama görmek de neyin nesi

Beni iyi bilirsin canım sende tutuyor
Hayalim geceleri baş ucunda yatıyor
Göğsümün sol tarafı senin için atıyor
Canlı canlı mezara vermek de neyin nesi

Anladı mı kazmalar, kazıyorken kuyumu
Kahroldu mu kazanlar ısıtırken suyumu
Ot gibi yaşıyorum kaybettim beş duyumu
Gidip de yad elleri sarmak da neyin nesi

Bana ait kalbini candan öte bilirdim
Fizan'a da sürülsem senin için gelirdim
Uğruna canım feda, isteseydin verirdim
Beni düşmanlarıma satmak da neyin nesi

Gözünden yaşın düşse koşardım tutmak için
Ağuları da yerdim, seni yaşatmak için
Razı idim yerine mezarda yatmak için
Şimdi böyle sırtımdan vurmak da neyin nesi