Vurma zalim avcı Şiiri - İbrahim Etem Ek ...

DARA DÜŞMÜŞÜM.

Zaten yaralıyım,yaram çok derin,
Vurma zalim avcı,dâra düşmüşüm,
Yasını çekerim,gonca güllerin,
Bülbül gibi ah-u zâra düşmüşüm.

Dostlarım dost değil,zehirli yılan,
Gönül saraylarım,yıkılmış viran,
Ne halden anlayan,ne hatır soran;
Yâr dediğim zalim,yâra düşmüşüm.

Çiğdem çiçeklerim,açmadan soldu,
Zalim Felek bana, ne zaman güldü,
Canımda ki canlar,bir mezar oldu;
Yüreğim yanıyor,nâra düşmüşüm.

Feleğin attığı,o kör düğümü,
Çözemem sihir mi,yoksa büyümü.
Terkettim yurdumu,güzel köyümü;
Sıla diye ardı,sıra düşmüşüm.

Sığınımışım Rahmet veren Rahman'a,
Lâyık olamadım, eyvahlar bana,
Bilmem yol varır mı ulu dergâha
Bu menzile baht-ı kara düşmüşüm.

Etemi-yim zaman,ayrı çağ ayrı,
Yaban elde ova,ayrı dağ ayrı,
Bülbül ayrı gonca,ayrı bağ ayrı;
Gül dalında gülsüz,hâra düşmüşüm.

İBRAHIM ETEM EKINCI

28.10.2010. ANKARA.