Vurma Yüzüme Tutsaklığımı Şiiri - Zafer ...

Seninle her günüm ışıklıydı,her günüm bahar
Gidişinden bu yana bütün ışıklarım söndü
Gözümden uzak düştün ya
Yokluğuna katlanmak zor.
Mümkün değıl bir tanem seni böyle unutmak.
Ne zaman götürsem resmini dudaklarıma
Bir şeyler düğümleniyor boğazıma,
Öksüz bırakıp gittin beni yalnızlığın kucağında.

Sensiz geçirdiğım geceler geliyor aklıma
Uzun.... Ve sancılı.
Kezzap yüklü gözlerin geliyor aklıma
Beni eriten,bitiren.

Sırtımda kambur gibi mutsuzluğum
Dişi bir karanlık yuvalanmış bitik yüreğıme
Hasretin dağ gibi büyürken; ben yudum yudum eriyorum.
Penceremde ufalır gözlerim sensiz akşamlar,
Göz kapaklarım kaldıramaz olur maziyi.
Bilinmez yazgıların esiriyim
Çaresizim...
Kaderdir çekiyorum.

Bilmem sende bu duyguları yaşıyormusun?
Bende düşüyormuyum aklına
Yoksa birileri varmı yanında,
Söküp alıyorlarmı beni gönlünden.?
Ama sen bendesin
Çıkarıp alamazlarki seni içimden.

Çaresiz ezgiler söylerken dudaklarım
Umutlar hep pembe,mevsimler hep bahar
Cemreler düşer gönlüme
Gel bizde çiçekler açtıralım gönlümüzde.
Bana çevir dönüşsüz yollarını
Gecikme
Alınyazımsın nasılsa geleceksin.

Bir sancı gibi kıvrandırıyor sensizlik beni
Vurma yüzüme tutsaklığımı;
Çaresizim...
Bağlandım işte...